Na een tijdje lummelen wandelen we richting zee. De verwachtingen zijn niet al te hoog want de weg erna toe is heet en ongezellig. Daarbij is het ook nog een landelijke feestdag dus veel zaakjes zijn gesloten en wij hebben honger. Een beetje sikkeneurig dwalen we langs de stoffige weg. Alle tuktuks die we willen aanhouden zitten vol en iedereen aan wie we vragen hoe ver de 'beach' is antwoord 'one minute'. Daarbij is het vreemde hoofdknikje van de Singalezen, dat zowel ja als nee kan betekenen, ook niet erg verhelderend. Hun knikjes doen ze me denken aan het aapje met wiebelend hoofdje op het dashbord van mijn (en Daphnes) auto..... Na drie kwartier taffelen begrijpen we waarom alle tuktuks richting beach vol
zaten.... We stuiten op een afgeladen vol strand, gelegen naast de tempel waar druk geofferd wordt. Vanwege de feestdag lijken alle inwoners uit Kirinda richting strand te zijn afgezakt en het is er een groot feest. Iedereen, kinderen en volwassenen, waagt zich in de hoge golven. En wanneer ze omver worden gespoeld kan de lol niet meer op. Het duurt uiteraard niet lang vooraleer onze twee bleekscheten zich ertussen gemengd hebben. Iedereen helpt elkaar om de hevige golfslag te trotseren, en vanwege hun bleke kleur kan ik de jongens goed in het oog houden. Na een kwartier komt Jaan al zeggen dat hij al drie nieuwe vrienden gemaakt heeft! Hun Engels gaat met sprongen vooruit. Het is een geweldig schouwspel, ook onder de schaduwdoeken waar Chris en ik onze toevlucht gezocht hebben. Zelfs na twee uur in de golven willen de jongens nog niet terug naar huis..... Voor 20 cent kopen we twee bakjes kraanwater om alle zout van ze af te spoelen. Op de terugweg brengen we nog even een bezoekje aan de tempel, die vanwege zijn hoge ligging tijdens de tsunami in 2004 als toevluchtsoord diende voor vele vluchtelingen.
Nog een beetje beduusd van alle commotie en de kleine oranje stip op onze foto, rijden we terug richting uitgang. Niet wetende dat de natuur nog een toetje voor ons in petto had..... Plotseling trapt onze gids op de rem. 'Gimme the bag, gimme the bag', roept hij naar achter en wij gooien onze rugzak naar voor. Hij sluit meteen zijn raampjes en wij zitten verbaasd van achter in de open jeep. Dan pas zien we wat er aan de hand is. Voor ons op het pad staat een olifant, slurf richting onze jeep en vastberaden niet van koers te wijzigen. Tijn springt bij Jaan op schoot, ik schiet naar rechtsachter en ontwijk nog net de lange slurf die in een haal de hele truck besnuffeld op mogelijke tassen of etenswaar... De olifant loopt door en wij blijven lachend van de zenuwen achter... De gids rijdt er als een speer vandoor..... Later vertelt hij ons dat het een jaar geleden was dat er nog eens een olifant een truck benaderd had op zoek naar etenswaar. Het duurt een hele tijd voordat we Tijn ervan overtuigd hebben dat hij niet onder de categorie olifanten-voeding valt.....
's Avonds eten we noodles bij het licht van een zaklamp en besluiten we dat de safari op zijn minst spectaculair te noemen was!
Leuk verjaardagsfeestje gehad Chris? Lekker druk. Ik heb de bleekscheten niet kunnen ontdekken, zeker net het water in. Wat goed dat jullie nog steeds waardevolle dingen ontdekken; dus nog niet helemaal verwend! Compliment Reetsch, dat je ons zo vaak en uitvoerig op de hoogte houdt. super. XXX
BeantwoordenVerwijderenWat leuk zo'n serendiptrip. Zo zie je maar dat iets wat saai en vervelend lijkt, onverwacht omslaat naar een super leuke middag voor de bleekscheten. Wederom mooie foto's.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel omamaril
Wat leuk zo'n serendiptrip. Zo zie je maar dat iets wat saai en vervelend lijkt, onverwacht omslaat naar een super leuke middag voor de bleekscheten. Wederom mooie foto's.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel omamaril
Wat een drukte op het strand. Hier zou je zeggen: we komen nog wel eens terug. Daar is het iets bijzonders. Fijn dat het jullie zo bevalt. Hopelijk valt het straks hier niet tegen. xxxx opapaphans
BeantwoordenVerwijderen