dinsdag 12 juli 2016

Trinco en Uppu

Op donderdag 7 juli verlaten we Anurad en nemen we de bus richting Trincomalee aan de oostkust. Zoals we van Azië gewend zijn, geldt hier nooit vol=vol, maar vol=er kan nog wel wat bij! De bus zit dus tjokvol, en wij hebben geluk dat we vier zitplaatsjes hebben weten te bemachtigen. We betalen er nog geen euro per persoon voor, terwijl de rit zo'n drie uur duurt. We stuiteren over de wegen terwijl er om de paar honderd meter gestopt wordt. Er blijven maar mensen instappen.... Ik krijg pijn in mijn nek van het afwenden van mijn hoofd, want als ik recht naar voren kijk hang ik onder de Srilankese oksel van de staande man naast mij! Halverwege wordt er nog een klein meisje op mijn schoot gepland. Ik weet niet wie het vervelender vindt, zij of ik.....?


Na drie uur hobbelen arriveren we in Trinco. We stappen direct over in een tuktuk en laten ons naar het Palm Beach Resort brengen in Uppuveli, een klein plaatsje ietsje noordelijker. 'Resort' is wel erg hoog gegrepen voor deze basic accommodatie, maar we liggen maar honderd meter van het strand dus dat maakt alles goed. De rest van de dag brengen we dan ook op het strand door waar we ons amuseren met kastelen bouwen, zwemmen, fruitcocktails drinken en 'zeekoeien' spotten!


Vrijdag nemen we een bootje naar Pigeon Island. Een klein onbewoond eiland dat bekend staat om mooie snorkelspots. Ik vrees dat wij door alle snorkelervaring al een beetje verwend zijn, want het koraal is niet wat we gehoopt hadden..... Wel zien we enkele mooie vissen en dat blijft natuurlijk geweldig. Aan de snorkelpret kwam echter abrupt een einde toen ik tijdens het zwemmen de bovenkant van mijn voet openhaalde aan een scherpe steen.... Ik dacht eerst dat het wel meeviel maar eenmaal terug aan land bleek de schade groter dan verwacht..... Een flinke gapende wond deed mij enkele uren later naar het Medical Centre vertrekken. Met een bang hartje toonde ik mijn letsel aan de op blote voeten lopende dokter. Een blik op de praktijk stelde me ook niet echt gerust. "Aiaiai", was zijn reactie. Daar hoef je geen Signalees voor te spreken..... Godzijdank stelde hij voor het dicht te plakken in plaats van te hechten. Dat leek mij een prima plan, en na het betalen van maar liefst 500 roepie (3 euro) stond ik opgelucht weer op straat. Hij vroeg nog of ik een bon wilde voor de vergoeding vanuit mijn verzekering.....


De volgende ochtend nemen we de tuktuk naar Trinco. We bezoeken een hindoeïstische tempel waar net een bruiloft aan de gang is. De bruid zelf zien we niet, want het kan blijkbaar nog wel een paar uur duren eer zij arriveert dus daar wachten we maar niet op. Maar alle opgedoste gasten, de stralende bruidegom en de vrolijke muziek zijn ook al meer dan de moeite.

In Trinco lopen overal herten door de stad. Zelfs op de vismarkt ontbreken ze niet. Ook wanneer we het fort bezoeken, waarin momenteel een dependance van het leger gevestigd is, lopen er overal herten rond. Het lijkt meer een wildpark dan een legerbasis.

Voor we terug naar Uppuveli gaan brengen we nog aan bezoek aan de Swamirock-tempel. Deze prachtige hindoeïstische Tamil-tempel kan Jaan niet meer verleiden, dus hij blijft bij de ingang zitten wachten. Als wij helemaal zen en vele foto's rijker terugkeren, kan Jaan zijn geluk niet op. Hij is blijkbaar door tientallen Srilankese jongeren gevraagd mee op de foto te gaan, dus hij voelt zich een echte celebrity!


Na een controlebezoekje aan de dokter lopen we nog even naar een oorlogskerkhof. Ik geniet van de interesse die Jaan heeft in de historie van het land en de verschillende geloven die hier vredelievend samenleven. Dat was uiteraard niet altijd zo en dat vindt Jaan dan nog interessanter.... De Tamil-oorlog die hier nog niet zo lang geleden woedde heeft zijn belangstelling. Met halve antwoorden neemt hij geen genoegen, dus regelmatig wordt internet geraadpleegd. En 's avonds maakt hij dan weer allemaal tekeningen waarin hij zijn fantasie de vrije loop laat. En Tijn? Die krijgt nog steeds geen genoeg van alle honden, poezen, puppy's en kittens die hier in grote getallen aanwezig zijn. En ook alle aandacht van de srilankezen kan hem wel bekoren!



3 opmerkingen:

  1. Toen ik eerst de foto zag voor het lezen, dacht ik dat je een tattoo liet zetten. Weet nu beter. Was weer een leuk verhaal. Leuk dat landkaartje steeds. Kan ik precies volgen waar jullie zijn. XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve schatten. Vanuit mijn stoel in de zitkuil (waarin ik het beste zit) lees ik jullie blog en geniet ik van jullie reisverhalen. Ik ben alleszins wel blij dat ik niet heb hoeven meehobbelen in de bus waar jullie mee reisden, want dat had ik niet overleefd!
    Dikke kus met de armen omamaril

    BeantwoordenVerwijderen