Luieren en relaxen

Op de laatste dag dat Chris en ik samen 90 jaar zijn verkassen we naar Tangalle. Ik trakteer Chris op een luxe-resort en na een voorspoedige busreis checken we in bij Portofino. We laten ons flink in de watten leggen. Ontvangst met welkomstdrankjes, dragers voor onze bagage, twee kamers (dus ook twee tv's!), meer luxe dan we hier gewend zijn! De jongens kunnen hun geluk niet op en voelen zich als koningen. Alle geluk werd ook nog eens bekroond door supergoed nieuws vanuit Nederland. Thuis iedereen blij, wij nog blijer! De poolboys versieren onze gereserveerde zonnebedden met bloemen en niet veel later plonsen we het blauwe zwembad in.

Het resort ligt aan het strand. Helaas is de zee te wild om te zwemmen, maar de onvoorspelbare golven maken een strandwandeling des te leuker. We hebben het strand voor ons alleen, dus verzonken in gedachten lopen we de nodige kilometers......
's Avonds schakelen we nog even de 'housekeeping' in. Er zit een dikke kikker in de kamer van de jongens die zelfs Jaan en Tijn niet te pakken krijgen! De housekeeper is nog niet vertrokken of er dient zich alweer een nieuw kwakend exemplaar aan. De jongens besluiten hun kamer voor deze ene nacht maar met hem te delen....

Vrijdag 22 juli, Chris' verjaardag, starten we met ontbijtbuffet en stappen daarna op de fiets. Lang duurt het tochtje niet, want het zwembad (en de poolboys) lonken...... Voor de rest doen we dan ook niet veel die dag. Chris krijgt nog bezoek van een slang, die hem komt feliciteren door over zijn voet te glijden! En een groep apen in de boom voor de raam van onze hotelkamer zorgt nog voor een live National Geographic reportage... Ook al hebben we al zoveel apen gezien op al onze reizen, ze blijven tot de verbeelding spreken....

's Avonds hebben de jongens nog een verrassing voor Chris. Zonder dat wij het wisten hadden zij in het restaurant een verjaardagscake voor Chris geregeld. Dus toen we 's avonds aanschoven voor het avondbuffet, kwam het personeel al zingend de cake brengen! Dikke pret, en nog lekker ook!
Aangezien Jaan de Sri Lankese porties altijd aan de kleine kant vindt, was het buffet een groot succes. Twee voorgerechten, vier hoofdgerechten, twee toetjes..... 'Een hoogtepunt van deze vakantie', zucht Jaan na afloop. Gelukkig met het lidwoord 'een' in plaats van 'het'......

Helaas moeten we alle luxe zaterdag weer achter ons laten. We ontbijten met de restjes van de birthday-cake en nemen de bus naar Mirissa. Gelukkig heeft ons nieuwe hotel aldaar, Sea Breeze Hotel, ook een zwembadje. Maar we merken ook dat we aan de zuidwest-kust van Sri Lanka geraken. We hebben al een paar regenbuien gehad, want in deze streek is nu regenseizoen. Maar gelukkig blijft het boven de 25 graden, dus effe schuilen en weer verder. Na het inchecken wandelen we naar het strand en ook al is de zee hier ook vrij ruw, er mag wel gezwommen worden. De komende uren zijn de jongens dan ook niet meer uit het water weg te krijgen. Pas als alle bruin eraf gescrubd is en de zon onder gaat, schuiven we aan tafel voor een dineetje met de voeten in het zand...

Zaterdag 24 juli bezoeken we een schilpaddenopvangcentrum. Het is maar een klein centrum, maar het werk dat ze verrichten is uiteraard zeer belangrijk. Vijf van de zeven soorten zeeschildpadden komen voor in Sri Lanka. Om deze soorten te beschermen graven de medewerkers de eieren op de stranden uit en laten ze onder toeziend oog uitkomen in het centrum. Pas als de jonge schildpadjes enkele dagen oud zijn worden ze terug in de zee gezet. Zo wordt het eerste gevaar al ontweken. Ook zieke en gewonde schildpadden worden hier opgevangen, eveneens met als doel: terugzetten in de oceaan zodra ze beter zijn. Zo drijven er bijvoorbeeld twee enorme leatherback-schildpadden rond. Zij hebben lang gevangen gezeten in visnetten waardoor er teveel lucht onder hun schild is gekomen. Daardoor kunnen ze niet meer duiken en dus geen voedsel meer vangen. Ze worden hier nu gevoederd, en de lucht zal vanzelf verdwijnen. Maar dat kan wel enkele weken duren. Ziet er heel vreemd uit, zo'n dobberende schildpad.....

Op de terugweg zien we de paalvissers aan het werk. Alhoewel.... Je kunt je afvragen welk werk ze eigenlijk doen. Zodra je de camera bovenhaalt staat er iemand achter je om cash te innen! Het visje dat aan de hengel hangt, blijft keurig hangen totdat de volgende toerist dit typisch Singalees plaatje vast wilt leggen.... Dus geld verdienen doen ze wel....




De rest van de dag herhalen we het programma van gisteren. Golven trotseren, lezen op een strandbed en zandhappen.... Wat wil een mens nog meer?